Ont & spanning
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg JonEs
17 Oktober 2012 | Marokko, Fez
Deel 3 van onze stedentrip, in de meest letterlijke zin van het woord, is alweer aangebroken: koningsstad fes! Een dagje later dan we dachten doordat Meknes, de alladin-achtige stad van de vroegere sultan, goed beviel. We konden daar door de (claustrofobisch smalle) medina lopen zónder aangesproken te worden, een verademing na Marrakech. Bekeken werden we wel uitgebreid. Logisch gezien we vaak de enige toeristen op straat waren.
Ontspanning is momenteel ons sleutelwoord. Het is een behoefte geworden in het rijtje eten, drinken, slapen. Onze reis wordt steeds een beetje meer ont en minder spanning. We brengen veel tijd door in de horeca waar we lekker al muntthee drinkend het dagelijks leven van de berbers en Arabieren (we zien inmiddels de verschillen!) voorbij zien trekken. Ontspanning vinden we ook door fijne hotels te boeken. Een rustige en veilige plek in deze hectische wereld om je terug te kunnen trekken. Hier in fes slapen we net als in Marrakech bij een familie in huis. Fouad (lieve rustige man) woont hier met zijn vrouw op de onder verdieping en verhuurd de kamers boven. 's ochtends serveert zijn vrouw het ontbijt in haar roze flanellen pyjama en s avonds is het huis vol met tantes, ooms, neven en nichten. Die het overigens heel normaal vinden dat er ook vreemden in de woonkamer zitten en als vanzelfsprekend hun hapjes met ons delen. Het huis van fouad ligt midden in de oude stad. Om naar buiten te komen moet je door een tunnel van nog geen halve meter breed waar zelfs ik in moet bukken. als je daar eenmaal doorheen bent stap je zo de middeleeuwen in. Hout, leem, ezels en ambacht. Het openlucht museum. Maar dan 800 keer zo groot. En écht.
Het navigeren door de medina gaat boven verwachtingb goed. Het afdingen daarentegen.. Gister geoefend met taxi chauffeurs.
Poging 1: we betaalde zijn eerste prijs.
Poging 2: we zette zo laag in dat hij er meteen weer vandoor ging.
Poging 3: we kregen onze prijs maar konden niet gepast betalen en hij had geen wisselgeld (uiteraard) dus betaalde we alsnog meer.
Op de een of andere manier dachten we na deze klassieke reeks beginnersfouten dat we klaar waren voor de souqs (soort overdekte winkelsteegjes) Daar kocht ik slippers voor minder dan 1/4de van de eerste vraagprijs. En dat was nog steeds te veel.. Ach, oefening baart kunst.. En die kunst baart vervolgens heel veel goedkope mooie spulletjes. Jeej!
Het viel ons op dat Jon vaak in het Arabisch wordt aangesproken. Gister hoorde we van een man op het station de reden hiervoor: you look arab! Alleen dat haar.. In marrakech werden er al grappen over gemaakt door een paar mannen op straat. En vanmiddag in fes kwam er al een kapper achter 'm aan. Opa spreekt al jaren elke keer als jon naar de kapper gaat over een 'schapenscheerdersfeest'. Eind van deze maand is het grote offerfeest hier waarbij alle moslims een schaap slachten. Misschien dat dat een mooi moment is...? ;)
Minder leuke dingen zijn er ook. Waar we voornamelijk moeite mee hebben is dat je constant op je hoede moet zijn dat je niet opgelicht wordt en daardoor steeds achterdochtig moet zijn. Bij reizen moet je kunnen varen op vertrouwen. Iedereen is een vreemde en je hebt vaak niet de tijd iemand te leren kennen voor je kunt beslissen of je iemand kan vertrouwen of niet. En dat is voor een deel ook het avontuur. Hier wordt je echter vaker wél opgelicht dan niet. Marokkanen zoals fouad en Kenza maar ook mensen die we spreken in de trein waarschuwen ons daar ook steeds voor (Daarbij wijzen ze met hun wijsvinger naar hun oog, ik moet toch eens vragen wat dat betekent). Ze excuseren zich voor hun landgenoten en leggen uit dat het komt doordat mensen hier denken dat wij extreem rijk zijn en dat wij niet hoeven te werken voor ons geld. Jon is lang en die kan het geld zo van de boom plukken en ik ben klein dus het geld dat voor het oprapen ligt kan ik makkelijk pakken. Zoiets. We balen als we weer eens afgezet worden door een taxi chauffeur of belaagd worden door jongens die ons ongevraagd de weg wijzen en daar vervolgens geld voor willen. Maar als je dan kijkt naar de camera om mijn nek en de iPhone in mijn tas dan worden we wel even stil. We zijn ook rijk. De berbers in de bergen staan erom bekent meer te zien dan alleen dat. Nog 1,5 dag en dan halen we onze huurauto op en laten we de grote steden voor twee volle weken achter ons. Ik heb zo'n vermoeden dat dit ons gaat bevallen.. :)
Zo, nu ga ik stoppen want het eten is gearriveerd. Voor mij falafel en voor Jon een kamelenburger.. Daarna eens op zoek naar de open leer looierijen samen met Ken, een Australiër die eruitziet als een archetype Japanner. Eens kijken of we met z'n drieën sterker staan :)
ela leqaa!
Jones
Ontspanning is momenteel ons sleutelwoord. Het is een behoefte geworden in het rijtje eten, drinken, slapen. Onze reis wordt steeds een beetje meer ont en minder spanning. We brengen veel tijd door in de horeca waar we lekker al muntthee drinkend het dagelijks leven van de berbers en Arabieren (we zien inmiddels de verschillen!) voorbij zien trekken. Ontspanning vinden we ook door fijne hotels te boeken. Een rustige en veilige plek in deze hectische wereld om je terug te kunnen trekken. Hier in fes slapen we net als in Marrakech bij een familie in huis. Fouad (lieve rustige man) woont hier met zijn vrouw op de onder verdieping en verhuurd de kamers boven. 's ochtends serveert zijn vrouw het ontbijt in haar roze flanellen pyjama en s avonds is het huis vol met tantes, ooms, neven en nichten. Die het overigens heel normaal vinden dat er ook vreemden in de woonkamer zitten en als vanzelfsprekend hun hapjes met ons delen. Het huis van fouad ligt midden in de oude stad. Om naar buiten te komen moet je door een tunnel van nog geen halve meter breed waar zelfs ik in moet bukken. als je daar eenmaal doorheen bent stap je zo de middeleeuwen in. Hout, leem, ezels en ambacht. Het openlucht museum. Maar dan 800 keer zo groot. En écht.
Het navigeren door de medina gaat boven verwachtingb goed. Het afdingen daarentegen.. Gister geoefend met taxi chauffeurs.
Poging 1: we betaalde zijn eerste prijs.
Poging 2: we zette zo laag in dat hij er meteen weer vandoor ging.
Poging 3: we kregen onze prijs maar konden niet gepast betalen en hij had geen wisselgeld (uiteraard) dus betaalde we alsnog meer.
Op de een of andere manier dachten we na deze klassieke reeks beginnersfouten dat we klaar waren voor de souqs (soort overdekte winkelsteegjes) Daar kocht ik slippers voor minder dan 1/4de van de eerste vraagprijs. En dat was nog steeds te veel.. Ach, oefening baart kunst.. En die kunst baart vervolgens heel veel goedkope mooie spulletjes. Jeej!
Het viel ons op dat Jon vaak in het Arabisch wordt aangesproken. Gister hoorde we van een man op het station de reden hiervoor: you look arab! Alleen dat haar.. In marrakech werden er al grappen over gemaakt door een paar mannen op straat. En vanmiddag in fes kwam er al een kapper achter 'm aan. Opa spreekt al jaren elke keer als jon naar de kapper gaat over een 'schapenscheerdersfeest'. Eind van deze maand is het grote offerfeest hier waarbij alle moslims een schaap slachten. Misschien dat dat een mooi moment is...? ;)
Minder leuke dingen zijn er ook. Waar we voornamelijk moeite mee hebben is dat je constant op je hoede moet zijn dat je niet opgelicht wordt en daardoor steeds achterdochtig moet zijn. Bij reizen moet je kunnen varen op vertrouwen. Iedereen is een vreemde en je hebt vaak niet de tijd iemand te leren kennen voor je kunt beslissen of je iemand kan vertrouwen of niet. En dat is voor een deel ook het avontuur. Hier wordt je echter vaker wél opgelicht dan niet. Marokkanen zoals fouad en Kenza maar ook mensen die we spreken in de trein waarschuwen ons daar ook steeds voor (Daarbij wijzen ze met hun wijsvinger naar hun oog, ik moet toch eens vragen wat dat betekent). Ze excuseren zich voor hun landgenoten en leggen uit dat het komt doordat mensen hier denken dat wij extreem rijk zijn en dat wij niet hoeven te werken voor ons geld. Jon is lang en die kan het geld zo van de boom plukken en ik ben klein dus het geld dat voor het oprapen ligt kan ik makkelijk pakken. Zoiets. We balen als we weer eens afgezet worden door een taxi chauffeur of belaagd worden door jongens die ons ongevraagd de weg wijzen en daar vervolgens geld voor willen. Maar als je dan kijkt naar de camera om mijn nek en de iPhone in mijn tas dan worden we wel even stil. We zijn ook rijk. De berbers in de bergen staan erom bekent meer te zien dan alleen dat. Nog 1,5 dag en dan halen we onze huurauto op en laten we de grote steden voor twee volle weken achter ons. Ik heb zo'n vermoeden dat dit ons gaat bevallen.. :)
Zo, nu ga ik stoppen want het eten is gearriveerd. Voor mij falafel en voor Jon een kamelenburger.. Daarna eens op zoek naar de open leer looierijen samen met Ken, een Australiër die eruitziet als een archetype Japanner. Eens kijken of we met z'n drieën sterker staan :)
ela leqaa!
Jones
-
17 Oktober 2012 - 19:30
Jootje:
Ik kan me voorstellen dat de achterdocht die je moet hebben niet echt bij een vakantiestemming past. Ik hoop dan ook dat het in de aankomende weken wat minder nodig is. Ik zie dat jullie toch een auto hebben gehuurd dus mijn blonde overgangshersencellen ( top Scrabblescore!) moet ik mijn excuses aanbieden.
Es ik vind het offerfeest toch een beetje een eng idee als je Jon dan naar de kapper stuurt. Zeker als het zo´n ouderwetse barbier is, die slijpen hun messen nog ouderwets aan een leren band ... Jon, ¨mekker¨ niet teveel, vermijd schaapachtige lachjes, en kleed je niet in schaapskleren tot en met 26 oktober, zodat je niet eindigt in een Kebabje! Zoals een goed vegetariër betaamd zal ik voor je duimen ...
Hier is het Herfstig Pietenweer maar ze beloven zomerse temperaturen voor het weekend, ze hebben het over 20 graden, ben benieuwd, ¨èrs zien dan geleuve¨!
Nou lieve JonEs, enjoy en ik ben schieuwnierig naar de foto´s, kan niet anders dan kleurrijk en smaakvol gezien door een gouden oog ...
الحصول على عطلة لطيفة
Liefs en knuf uit Huize HarRie -
17 Oktober 2012 - 23:43
Arend En Ine:
Ha lieve JonEs,
Weer een prachtig verhaal. Het geeft een goed beeld van jullie fantastische vakantie! Het lijkt ons heel leuk om in zo'n mooi Riad te logeren. Grappig dat op relatief zo'n korte afstand alles anders is. Natuurlijk zijn wij heel rijk.
We hadden eigenlijk vorig weekend in Vlissingen moeten zijn: George kreeg daar een gitaar Award uitgereikt. En raad eens wie daar voor hem speelde.......Navarrone! Super toch?
Leuk dat jullie morgen de auto krijgen. Geniet van het mooie land en de bijzondere cultuur.
Another 45 Miles to go!
Veel liefs, cyberlove ( of Radarlove) ArIn -
19 Oktober 2012 - 10:08
René:
Het blijft een eneverende reis, wel leuk om jullie zo te volgen. Benieuwd naar de foto's, gelukkig bestaan er kleuren foto's.
Het blijft ook leuk om jullie prachtige beschrijvingen te lezen, niet dat ik er zijn van krijg om op vakantie te gaan naar Marokko, maar toch fantatisch dat jullie dit wel beleven.
Neem de auto en houd ons op de hoogte.
René -
19 Oktober 2012 - 17:32
Hans:
Hoi vakantiegangers,
Leuk dat wij ook mee kunnen lezen, al was het op het nippertje.
Dus geen foontjes of sms maar gewoon een leuk verhaal lezen, gemaakt met een ipad en overal op de wereld te posten.
Nog onvoldoende lessen onderhandelen gehad, je betaalt altijd de goede prijs, nooit teveel f te weinig maar de prijs die je er zelf voor over hebt.
En zullen we het bij berichtjes laten die internet, krijgen we vandaag ook nog Saharazand over ons uitgestort:
Op dit moment schuift met een zuidenwind een flinke wolk Saharazand hoog in de atmosfeer ons land binnen.
Met de regen die komende avond en nacht wordt verwacht in vooral de westelijke helft van het land, is de kans groot dat het fijne zand met de regen naar beneden komt, meldde MeteoConsult vrijdag.
Zo’n twee tot vijf keer per jaar regent het zand. Maar dit keer gaat het om een wolk die zo groot is dat hij op satellietfoto’s is te zien, aldus een woordvoerder van het weerbureau.
Door het natuurverschijnsel is op sommige plaatsen in het land vrijdagmiddag de zon wazig en de horizon in zuidelijke richting bruin.
Het zand is met grote snelheid onze kant op geblazen. In minder dan 24 uur tijd heeft het een afstand overbrugd van 2000 kilometer, van de Algerijnse Sahara naar Nederland. In de nacht van donderdag op vrijdag kwamen de eerst dunnere velden fijn zand over.
Nou die bui kwam mij niet zo goed uit: stond net mijn bootje te poetsen....dus kunnen jullie die verrassingen daar laten.....dus niet teveel blazen....maar vooral indrukken inademen en genieten.
Have fun and see you....
Don & Hans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
