Herfstvakantie (zonder tapijt)
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg JonEs
21 Oktober 2012 | Marokko, Midelt
We vertrokken naar de bergen van Azrou om de drukte (lees: tapijtverkopers) achter ons te laten. Lekker wandelen op zoek naar de babary apen die hier leven. Maar het weer sloeg om. Van 30 graden naar 10. En van stoffige droogte naar Hollandse regen. Werd het ineens toch nog herfstvakantie..
Bibberend maakte we in plaats van te wandelen maar een flinke autorit door het gebied. En we hadden geluk! Een grote familie wilde apen kwam ons gedag zeggen. We hebben de auto stil gezet en lekker met een muziekje erbij aapjes zitten kijken. Helemaal zo erg nog niet die herfst.
Dat bleek te vroeg gejuicht. Omdat ons geld er harder doorheen gaat dan gepland hadden we maar een budget hotel geboekt. Maar met een extreem vieze wc, geen verwarming en geen warme douche is het wel lastig om je als een zonnetje te blijven voelen. Alhoewel Jon daar minder moeite mee had: "afzien hè Esther? Ook wel gezellig." Maar toen we na wat wij dachten dat gewoon een leuk gesprek was met een local in zijn tapijten shop eindigde was ook Jon het zat. Tijd om te gaan.
We reden een prachtige route door de bergen naar Midelt. Met de besneeuwde toppen van de atlas aan de horizon. (Sneeuw die er de dag ervoor overigens nog niet lag hoorde we later. Allemaal in één nacht gevallen!) In Midelt werden we hartelijk ontvangen door een man die ons wel wilde helpen met de weg vinden... Alleen niet de weg naar ons hotel maar naar zijn tapijten shop. Argh! Het Arabische woord voor nee is 'la'. We gaan vanaf nu dan ook zingend door dit land: laaalaaalalalalaaaalaaa..
Toen we lazen dat er in de buurt een klooster zat besloten we impulsief daar eens aan te kloppen. Niet om ons aan te melden maar om even iets tapijtverkoperloos te bezoeken. Ze bleken hier niet vaak bezoek te krijgen. Dat maakte het welkom er niet minder op. Het hele klooster werd bij elkaar geroepen om thee te drinken met ons. Het bleek een klooster waar de islam en het christendom samen komen, zo werd ons verteld. Aan de thee met ons zaten dan ook moslimmannen met zwarte stippen op hun voorhoofd (daaraan kan je zien dat ze veel bidden) en blanke vrouwen met een kruisje om hun nek. Één van de vrouwen sprak gelukkig Engels. Ze stelde ons voor aan de monnik (of pater..?) en vertelde over zijn leven. Hij heeft samen met zijn broeders een vergelijkbaar klooster gehad in Algerije. Dat klooster is overvallen door terroristen waarbij iedereen is vermoord, op hem na.. (Ze was verbaasd dat wij het verhaal niet kende. Misschien jullie wel?) Over zijn leven is een boek geschreven en een film gemaakt. Die film heeft op het filmfestival van Cannes vele prijzen gewonnen. Als we thuis zijn moeten we die maar eens gaan kijken.. De monnik liet ons vervolgens zijn klooster zien en hield een kort gebed voor voorspoed in ons verdere leven. Wat verdwaasd stonden we na een uur weer buiten. Om daar ontvangen te worden door.. Juist ja.
We hebben niet het geduld om te wachten tot het weer hier beter wordt. Vandaag rijden we door tot de zon ons uit de auto brand en het Sahara zand ons het zicht ontneemt. Zand dat jullie, lazen we, al eerder hebben ontmoet dan wij!
Liefs,
Jones
Bibberend maakte we in plaats van te wandelen maar een flinke autorit door het gebied. En we hadden geluk! Een grote familie wilde apen kwam ons gedag zeggen. We hebben de auto stil gezet en lekker met een muziekje erbij aapjes zitten kijken. Helemaal zo erg nog niet die herfst.
Dat bleek te vroeg gejuicht. Omdat ons geld er harder doorheen gaat dan gepland hadden we maar een budget hotel geboekt. Maar met een extreem vieze wc, geen verwarming en geen warme douche is het wel lastig om je als een zonnetje te blijven voelen. Alhoewel Jon daar minder moeite mee had: "afzien hè Esther? Ook wel gezellig." Maar toen we na wat wij dachten dat gewoon een leuk gesprek was met een local in zijn tapijten shop eindigde was ook Jon het zat. Tijd om te gaan.
We reden een prachtige route door de bergen naar Midelt. Met de besneeuwde toppen van de atlas aan de horizon. (Sneeuw die er de dag ervoor overigens nog niet lag hoorde we later. Allemaal in één nacht gevallen!) In Midelt werden we hartelijk ontvangen door een man die ons wel wilde helpen met de weg vinden... Alleen niet de weg naar ons hotel maar naar zijn tapijten shop. Argh! Het Arabische woord voor nee is 'la'. We gaan vanaf nu dan ook zingend door dit land: laaalaaalalalalaaaalaaa..
Toen we lazen dat er in de buurt een klooster zat besloten we impulsief daar eens aan te kloppen. Niet om ons aan te melden maar om even iets tapijtverkoperloos te bezoeken. Ze bleken hier niet vaak bezoek te krijgen. Dat maakte het welkom er niet minder op. Het hele klooster werd bij elkaar geroepen om thee te drinken met ons. Het bleek een klooster waar de islam en het christendom samen komen, zo werd ons verteld. Aan de thee met ons zaten dan ook moslimmannen met zwarte stippen op hun voorhoofd (daaraan kan je zien dat ze veel bidden) en blanke vrouwen met een kruisje om hun nek. Één van de vrouwen sprak gelukkig Engels. Ze stelde ons voor aan de monnik (of pater..?) en vertelde over zijn leven. Hij heeft samen met zijn broeders een vergelijkbaar klooster gehad in Algerije. Dat klooster is overvallen door terroristen waarbij iedereen is vermoord, op hem na.. (Ze was verbaasd dat wij het verhaal niet kende. Misschien jullie wel?) Over zijn leven is een boek geschreven en een film gemaakt. Die film heeft op het filmfestival van Cannes vele prijzen gewonnen. Als we thuis zijn moeten we die maar eens gaan kijken.. De monnik liet ons vervolgens zijn klooster zien en hield een kort gebed voor voorspoed in ons verdere leven. Wat verdwaasd stonden we na een uur weer buiten. Om daar ontvangen te worden door.. Juist ja.
We hebben niet het geduld om te wachten tot het weer hier beter wordt. Vandaag rijden we door tot de zon ons uit de auto brand en het Sahara zand ons het zicht ontneemt. Zand dat jullie, lazen we, al eerder hebben ontmoet dan wij!
Liefs,
Jones
-
21 Oktober 2012 - 13:30
Shirley:
Hey es, je begint toch niet op mij te lijken. Ik was diegene van luxe, jij van afzien en basic. ;)
Kan me goed voorstellen dat jullie die "proppers" helemaal beu zijn. Kunnen jullie er niet één kopen en wegvliegen?! Of zelf iets maken en dit dan vervolgens proberen te verkopen. Draai je de rollen een beetje om. "Change focus"!
Ik ben erg benieuwd naar de sahara verhalen, ik geniet zowieso nog steeds van al jullie verhalen!
In nederland missen jullie niet heel veel. Al moet ik zeggen dat jullie wel een directe verbinding met Nederland weten te leggen. De afgelopen dagen heeft mijn auto onder de sahara zand gezeten en niet verkeerd "zomer weer"!!
Veel plezier nog en succes met de "proppers".
Dikke kus,
Shirley -
21 Oktober 2012 - 21:46
Jootje:
Was het niet zo dat jullie Aladin en Jasmin wilde gaan spelen en hoort daar niet een enorm vliegend tapijt bij?! En is het dan misschien zo dat die Marokaanse ¨John van t Santjes¨ ( Millingse tapijtboer) dat ook gehoord hebben en jullie nu met alle macht zo´n tapijtje gunnen, van je Tralalalalaaaaa!?
Dit DOB-je (Dom-Overgangs-Blondje) leest i.p.v. ¨terroristen¨ dat ¨toeristen¨ die arme man hebben overvallen, ik denk nog ¨ut mot nie gekker worre¨ welke toeristen gaan nou een klooster overvallen...! Ik zie zo´n Toerbus vol Permanent al op zo´n klooster afstormen, waterpistooltjes in de aanslag.
Waterballon en pats ... wat stond er nou eigenlijk? ¨Nee Joo, het waren terroristen geen toeristen¨,
¨Oooh, ik dacht al¨ ...!
Deze week is er weer een oud-Melomaan plotseling overleden, 49 jaar, we zijn aangeslagen. De dood blijft wel een beetje om ons heen cirkelen dit jaar, ik vind het nu wel een beetje genoeg geweest. Hopelijk gaat 2013 een rustiger jaar worden, please ...!
Vandaag een feestje gehad van mede-molenaar Jan die 60 jaar werd, een bijzonder mens. Zijn vrouw heeft een boek gemaakt met zijn hele schrijfoeuvre en die man schrijft me ´n potje leuk! Hij bedenkt ook hele leuke gezegdes,
¨wie niet durft te dromen krijgt nachtmerries¨... ¨de honing is zij, ik ben d´r bij¨ ...
JonEs, laat je geen zand in de ogen strooien, wat met die Saharalala zo dichtbij misschien niet zo eenvoudig is. Laat je muzikale roots maar geregeld horen, het smurfenlied zal het ook goed doen, heeft ´n hoog lalala-gehalte!
Succes met je budget, ons ¨envelupke¨ mag ook wel gebruikt worden voor een laatste Falafel als de knip helemaal leeg is, kijk maar.
Wij wensen jullie heel veel plezier samen, genieten !!!
Liefs en knuffel uit huize HarRIe xox -
22 Oktober 2012 - 21:40
René:
Als ex-binnenhuisadviseur moet ik toch bezwaar maken tegen het negatieve imago wat dreigd te onstaan over het edele vak van tapijtverkoper. Jullie moesten eens weten wat er allemaal onder een goed tapijt geschoven kan worden.
Maar het is weer een fantastisch verhaal met mooie foto's (dank daarvoor).
Nou op zoek naar het boek over de overgebleven monnik.
en nog een keer: lalalalala enz.
René -
22 Oktober 2012 - 23:28
MOI:
INKOPPERTJESMOP
Er liopen 2 zandkorrels in de Saharawoestijn zegt de een tegen de ander:
¨ heb jij ook het gevoel dat ze ons achtervolgen¨? -
23 Oktober 2012 - 13:26
Ine:
Volgens mijn "Wat en hoe" boekje over Marokko (geleend van wereldreizigers Elly en Marijke) is Marokko het koude land met de hete zon. Ik denk dat jullie nu allebei al meegemaakt hebben.
Afzien is leuk, maar het moet wel vakantie blijven, toch?
Hier is de herfstvakantie achter de rug en zijn we al weer hard aan het werk, puf, puf in plaats van la, la.
Geniet van jullie mooie omgeving en de bijzondere dingen die jullie beleven. Tapijtverkopers zullen best lastig zijn, maar het is natuurlijk ook wel een fenomeen dat bij het land hoort.
En... zijn de kamelen hoog?
Veel liefs, Arend en Ine
-
23 Oktober 2012 - 22:07
Henry Sr.:
Dear Junior and Marion, Hou's it gaun?
I try to read your stories, A dinna kin, it´s all complicated because it´s in Dutch, why?
But I do understand there are some anoying people trying g to sell you some Carpets and there are Apes all over the place? Guid Luck!
I do read there is a René writing to you, Marion is this your formale French connoisseur?
You do know we have some history with him so why is he writing? A hae nae thochtie!
I thought he was dead because of his exploding Head many years ago!
And I understand you have to stay in dirty hotels now, mind the Rats my son!
Take care of your money and of Marion like I taught you as a good father, dinna fash yersel!.
Guid night an sweit dreams!
Gabh cothrom an latha, your father Henry sr. -
26 Oktober 2012 - 15:48
Sien:
Lieve Jon en Esther,
ik wil jullie even bedanken voor al jullie leuke foto's die mama mij via de mail stuurde zo kon ik toch een beetje mee genieten van jullie mooie reis die jullie aan het maken zijn. hoop dat jullie daar nog een beetje mooi weer hebben want hier is de temperatuur een beetje winters geworden gelukkg nog geen sneeuw!!!. hoop dat jullie nog veel meer leuke foto's maken en dat we die gauw te zien krijgen als jullie terug zijn van jullie mooie reis uit Marokko.
groetjes en een dikke knuffel van Sien -
31 Oktober 2012 - 08:38
Jootje:
Lieve JonEs,
Ik vind het hier te oorverdovend stil, maar goed dat er af en toe een paar foto´s voorbij komen op zo´n vliegensvlug tele-tapijtje. Het lijkt me een wonderlijke andere wereld maar ook heel vermoeiend door al die andere, diverse indrukken die wij hier helemaal niet kennen.
Hier is de Concurent van Beatrix ook gearriveerd, ik heb altijd weer de goeie hoop dat Hij een jaartje skipt maar nee ... ineens is HET er dan weer, Grrrrr en Brrrrr... En nee ik heb het hier niet over ¨Sniekelaas¨, die zit nog op de boot te kleumen, de ziel ...
Garaniums die het afleggen, laatste bladeren die neerdonderen, noten die in een sneltreinvaart in de opslag worden gepropt, egels die de schuilkelders opzoeken voor een welverdiende winterslaap, lijkt me heerlijk!, kortom de natuur schiet, ook door Zijn plotselinge inval, acuut in de stress.
En binnenshuis pleuren we de kachelstand maar weer op meuren, genieten we des te meer van een lekker warm Pompoenensoepje en wordt ons bedje stiekem weer verwarmd door een overbekend merk ....
Waar zijn de tijden van een warme steen aan je voeten, een kruikje op je buikje en ijsbloemen op de ruiten toch gebleven, over rituelen gesproken ...
Storm Sandy heeft haar werk in Amerika er ook zo´n beetje opzitten, helaas toch weer verschillende doden en voor miljarden schade. Ik hoorde er gisteren bij DWDD een hele vrouw-onvriendelijke mop over,
Waarom hebben die Orkanen allemaal vrouwennamen?
¨Als ze komen zijn ze nat en heftig en als ze gaan nemen ze je huis mee¨.... mmmm tja...
Ik bedenk nu spontaan ineens een ¨Smash¨ terug:
In Marokko hebben de Zandstormen vast mannennamen,
¨Als ze komen strooien ze zand in je ogen en ze eindigen als een kale, droge woestijn¨....
1-1 ... zullen we maar zeggen? ;o)
Goed, genoeg ¨ge-Quatscht¨, ik wens jullie nog steeds een mooie tijd daar,
je hebt nog wat dagen voor de boeg dus GENIETEN!!!!
liefs en knuf uit Huize HarRie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
